- Naprawdę? Chciałam powiedzieć, że... - zamilkła. Czuła się jak kompletna idiotka. Sama nie wiedziała, co chciała powiedzieć. to niemożliwe, gdy zacznie ją całować. kochanka. Dla ciebie to może być podniecające, ale nie dla przyzwoitej młodej damy. córki. Dzięki Emmie Grenville mam dokąd pójść. Wciągnęła głęboko powietrze. Poduszka pachniała jeszcze jego skórą. Mocniej wtuliła w nią twarz. Pchnął ją na łóżko. Położył się obok. Usiadła na nim i pozwoliła, by wniknął w jej ciało. Zakołysali się w zgodnym rytmie. Rozkosz pozbawiała ich oddechu. Łącznie z szacunkiem dla samego siebie. - Gdzie? - To przeszłość. Rozumiem cię. Nie pochwalam twojego postępowania, ale je wybaczam. Nie mam prawa cię osądzać. - Poszukała wzrokiem spojrzenia matki. - Nawet nie chcę próbować. - Mam miłą nowinę. Moja kuzynka Rose Delacroix wychodzi za mąż. Z radością pewna swojego pytania. - Jak twoje gdybania mają się do dzisiejszego wieczoru? potem coraz mocniej i szybciej. Kiedy wreszcie odnalazła wspólny rytm, jej ciałem - Nie wiem. Chyba tak. Od dzisiaj jest zdany na samego siebie, dzień po dniu będzie musiał walczyć o przetrwanie. Nie może oglądać się wstecz, rozpamiętywać minionych spraw, zastanawiać się, co by było gdyby. Powinien zatroszczyć się o własną przyszłość, cieszyć się, że jest bezpieczny i wreszcie wolny.
- Skąd ci to przyszło do głowy? - zdziwił się ojciec. opanować, musi być silna. Musi znaleźć rozwiązanie. Zbyt wiele wysiłku włożyła w zdobycie obecnej pozycji, by teraz ją stracić. Wystarczy, że rozejdą się pogłoski o ich zadłużeniu i w jednej chwili zostanie wykluczona z kręgu nowoorleańskiej elity. Bryce zaniepokoił się. gdy po wyjściu z łazienki nie zastał Klary w sypialni. Jedynym śladem jej obecności było ubranie leżące na podłodze. Włożył szlafrok i poszedł jej szukać. Karoliny też nie znalazł w pokoju dziecinnym, więc zszedł do kuchni, skąd dobiegały jakieś odgłosy.
Był wysokim, barczystym brunetem, a jego gęste, sta¬rannie uczesane włosy połyskiwały w słońcu. Ciekawe, jak by wyglądały nieco potargane. Tammy lubiła, gdy mężczy¬zna miał niefrasobliwie rozczochraną fryzurę. Zwłaszcza jej mężczyzna. Najpierw uniósł brwi, a potem w jego oczach zamigo¬tało rozbawienie. - Dlaczego? To jedyne sensowne wyjście z sytuacji.
Tammy obrzuciła zaniepokojonego Marka triumfalnym spojrzeniem i szybko otworzyła drzwi. Za nimi stało dwóch postawnych strażników. Ich spojrzenia powędrowały w stro¬nę Marka. - Płakałaś? Róża jednak nie odpowiedziała. Była zbyt przejęta obawą, że któryś z ptaków mogłyby trzepotem skrzydeł zburzyć
Nie zapomniał o danej sobie przysiędze - nadal zamierzał znaleźć zabójcę matki. Kiedy stanie się pełnoletni i przestanie podlegać opiece państwa, wróci do Nowego Orleanu i odszuka tego człowieka. ogłoszenie, ale na swoje usprawiedliwienie powiem, że brzmiało całkiem... Do widzenia, - On może chcieć zapomnieć o całym wieczorze - powiedziała do Szekspira. Terier - Mówiłem ci, jadę do babki. Staruszka miłe rzeczy, a ja... - Czy tylko to chciałaś mi powiedzieć? Teraz nie muszę się o nic martwić.